Aanstaande donderdag en vrijdag vieren we respectievelijk dodenherdenkings- en bevrijdings-dag in ons land. Dan is het 78 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog ten einde kwam. De meesten van ons hebben geen directe ervaring met het leed van deze oorlog. Het is daarom des te belangrijker dat we op deze manier aan dat oorlogsleed herinnerd worden.
Door toeval bekeek ik de laatste dagen twee knappe, amateuristische oorlogsfilm uit de jaren tachtig, met name ‘Gevaar als beloning’ en ’Strijders achter het front’*. Door die films kreeg ik een beter beeld van wat de Duitse bezetting betekende voor bewoners, vooral diegenen die nauw bij het verzet betrokken waren. Hartverscheurende taferelen binnen gemeenschappen en gezinnen en veel persoonlijk leed.
Ik realiseerde me hoe veilig en comfortabel ons leven nu is in vergelijking met die tijd. Het is goed ons dat te realiseren, want hoe verder nieuwe generaties van de oorlog verwijderd raken, hoe makkelijker het is onze gevoelens van onrecht en onmacht te intensiveren en agressief te worden.
Na WO II had de wereld zozeer geleden dat de beste voornemens voor de toekomst werden gemaakt in de vorm van de oprichting van de Verenigde Naties: nooit meer oorlog!
De organisatie heeft veel bijgedragen, en nog, aan de promotie en handhaving van vrede, maar supermachten schijnen het nu toch niet eens te zijn over geopolitieke belangen en zijn gebrekkig in het nakomen van het V.N. Handvest.
We dienen nu naar de toekomst te kijken en lering trekken uit het verleden.
Wat we nog steeds hard nodig hebben is rechtvaardigheid, door het uitroeien van armoede in de wereld, verdraagzaamheid en samenwerking.
We hopen dat dat gerealiseerd gaat worden. Er zijn positieve en negatieve aanwijzingen. Terwijl we tot voor kort op constructieve voet met China omgingen, lijken we nu, onder inspiratie van de V.S., een Koude Oorlog op te starten. Veel Chinese activiteiten worden sinds kort als verdacht of ongewenst behandeld en samenwerking is op de terugtocht. De media lijken daar aan mee te doen en het publiek volgt gewoonlijk gedwee.
Toenemende frictie kan op langere termijn een recept voor oorlog vormen.
We moeten beter weten en handelen. We hebben democratische rechten, we hebben goede opleidingen genoten. We moeten zelfstandig en vredelievend denken. We moeten ons niet laten meeslepen door agressieve en machtswellustige partners. Laten we, aangespoord door de herdenkings- en bevrijdings-dagen, helpen voorkomen dat er nog ooit oorlog komt. Daar moeten we verdraagzaamheid en samenwerking voor nastreven in woord en daad, individueel en collectief.
*Website: Brabants Historisch Informatie Centrum
Het geheugen van Brabant
In Brabantse beelden: menu ‘Films’
Menu ‘Vervaardiger’
Kerkhof, Antoon
Film 1 of 2 aanklikken