29 november is de dag van solidariteit met het Palestijnse volk. De Palestijnen hebben die solidariteit hard nodig. Als eeuwenlange bewoners van Palestina, zijn met de vestiging van de Staat Israël honderdduizenden van hen verjaagd en als vluchteling terechtgekomen in buurlanden. Degenen die gebleven zijn leven onder een meedogenloze bezetting. De resoluties van de Veiligheidsraad hierover worden door Israël niet uitgevoerd en de Palestijnen worden op bijna alle terreinen gediscrimineerd. Gaza waar meer dan een miljoen Palestijnen wonen, is een concentratiekamp, waar Israël al meerdere malen militair heeft huisgehouden met honderden doden ten gevolg. En Israël rechtvaardigt haar gedrag als reactie op Palestijnse aanslagen. Er is weinig andere keuze als je land wordt afgenomen, je huizen opgeblazen en je volk wordt verdreven of uitgemoord. Vrijheidsstrijders in de Tweede Wereldoorlog worden in Nederland voor dergelijk verzet geëerd.
In feite wordt Palestina gekoloniseerd op de oude, wrede manier zoals dat ook met de Indianen in Amerika en de oorspronkelijke bevolking in Australië en Nieuw Zeeland gebeurd is. Niet te geloven dat dit sinds de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens in 1948 en talloze mensenrechtenverdragen nog kan gebeuren. En dat door Israël, een hoogst ontwikkelde natie waarvan het volk zelf zo veel geleden heeft in de geschiedenis. En het gebeurt met passieve en actieve steun van westerse landen, Nederland incluis. De reden hierachter lijkt dat Israël zo getraumatiseerd is door de Holocaust. Het land is vastbesloten het Joodse volk te beschermen vanuit een eigen onoverwinnelijk staat en met alle beschikbare middelen, eerbaar of oneerbaar, en dat allemaal ten koste van het Palestijnse volk. Het land gedraagt zich als een terreurstaat, terwijl het voor de wereld een grote kracht ten goede zou kunnen zijn . Buurlanden die sympathiek staan ten aanzien van Palestijnse medebroeders worden direct, en indirect, door Israël naar het stenen tijdperk terug gebombardeerd. Tientallen miljoenen zijn hier in het Midden Oosten al slachtoffer van geworden. Het fanatieke Zionisme schuwt geen middel om politici en regeringen in het zadel te helpen die Israël gunstig gezind zijn. De V.S. zijn daar het duidelijkste voorbeeld van en de combinatie Israël-V.S. is onverslaanbaar. De Nederlandse regering is ook pro-Israël en het lijkt erop dat onze nationale politieke constellatie prioriteit geeft aan de bescherming en bevordering van de belangen van dat. De steun van bevriende landen, de schier onbeperkte financiële en menselijke hulpbronnen, het uitgebreide palet aan interventies, ongeremd door morele overwegingen, maakt dat verweer tegen de Zionistische vloedgolf, bijna onbegonnen werk is. En de Palestijnen die onderdrukt worden en zonder noemenswaardige middelen zijn, hebben alleen geen schijn van kans recht te halen.
Het lijkt erop dat vooral de Verenigde Naties en Iran zich het lot van de Palestijnen echt aantrekken. De meest andere Arabische landen zijn gecompromitteerd door de V.S en/of Israël. Rechtvaardigheid te zoeken via officiële kanalen is dus zo goed als onmogelijk. Er zijn enkele organisaties, inclusief Joodse, bijvoorbeeld Een Ander Joods Geluid (eajg.nl) en B’tselem (btselem.org), die moedig van zich laten horen. Het zal voor een groot deel van individuele personen en van de burgermaatschappij af moeten hangen of de noodkreet van Palestina gehoord zal worden. Maar de westerse media, ook de Nederlandse, worden in belangrijke mate gestuurd ten gunste van Israël, waarbij informatie selectief is en de waarheid verbloemd of verdraaid wordt. Bij berichtgeving via de media is voorzichtigheid dus geboden. Het beste is om objectieve feiten uit diverse, ook niet-westerse bronnen (b.v. IPS) te vergaren en op basis daarvan eigen conclusies te trekken en zelf verder de waarheid te zoeken.
We moeten ons verzetten tegen de onrechtvaardigheden die de Palestijnen worden aangedaan, op een geweldloze wijze. We moeten Israël proberen te overtuigen dat het in haar lange termijn belang is de wereld te vergeven voor aangedane onrechtvaardigheden. Maar zolang onrecht voortduurt en positieve gestes niet constructief beantwoord worden, moet geweldloosheid tanden hebben. Die tanden bestaan uit de boycot van Israëlische goederen en diensten, zo lang en zoveel totdat het beleid verandert (bdsmovement.net). Deze benadering is effectief geweest voor de afschaffing van apartheid in Zuid Afrika. Dat moet ook voor Palestina kunnen. Anders is er een goede kans dat de overgebleven Palestijnen net zo’n miserabel lot beschoren wordt als de Indianen in Amerika. Dat kunnen we niet laten gebeuren!
Robert Ellsberg beschrijft in zijn ‘Het Geluk is met de Heiligen’ dat je een aantal zaken van heiligen in het algemeen kunt leren, zoals leven, loslaten, werken, liefhebben, lijden en sterven. In plaats van heiligen in de katholieke kerk hebben we nu vooral idolen op het gebied van sport, vermaak, wetenschap en business. Minder op het gebied van hoogstaand en integer gedrag, hoewel Moeder Theresa en Bill Gates hoge ogen gooien. En er zijn talloze ‘heiligen’ onder ons die niet als zodanig erkend zijn, maar die een integer en voorbeeldig leven leiden. Misschien zijn we allemaal meer of minder ‘heilig’ en bestaat onze levensopdracht eruit ons potentieel daarvoor geleidelijk te ontplooien. Zo dacht de grote Griekse filosoof Aristoteles, vader van de deugden erover. We kunnen, bij succesvolle uitvoering van die opdracht, zelf als ethisch rolmodel voor de omgeving fungeren.
delven, met als gevolg een nieuwe apartheid. In een ander hoofdstuk behandelt hij een aantal, zoals hij die noemt, drogredenen bij het formuleren van ontwikkelingsbeleid, bijvoorbeeld dat mensenrechten westers zijn, dat ongelijkheid in de maatschappij beter voor iedereen is, dat er eerst economische groei moet zijn en daarna pas verdeling, de maakbaarheid van de samenleving, en Nederland koopman of dominee?
Met name de uit de geschiedschrijving bekende preek van Franciscus tot de vogels heeft steeds opnieuw inspiratie gegeven. In de twintigste eeuw ontstond er een sterke opleving in de belangstelling voor Franciscus als dierenvriend. Die belangstelling heeft zeker meegespeeld toen in 1929 tijdens een internationaal congres van verenigingen voor dierenbescherming in Wenen de sterfdag van de heilige Franciscus werd uitgeroepen tot internationale dag van het dier.
En terwijl de hond onze huisvriend is, wordt hij in China en de Philippijnen als een lekkernij behandeld. Het lijkt erop dat alles wat beweegt eetbaar is, inclusief kikkers, slangen en krokodillen. Het aantal veganisten, vegetariërs en flexitariërs neemt hand over had toe in onze ontwikkelde regio, om diverse redenen, inclusief respect voor dierenlevens. En we hebben, gelukkig, ook een partij voor de Dieren. Na de afschaffing van slavernij en kolonisatie en de emancipatie van rassen, vrouwen en gender, zijn 
nu de dieren aan de beurt. De afname van vlees- en visconsumptie is een goede zaak, ook omdat plantaardig voedsel eenvoudiger te produceren is. Maar dit is een proces van langere duur. Ondertussen dienen we dieren als levende wezens met respect en zo nodig mededogen te behandelen, ze niet misbruiken voor vermaak, niet martelen en zoveel mogelijk ‘menselijk’ behandelen.
