Als welgemanierd bekend staan. Meer is niet nodig om door anderen geaccepteerd te worden. Wellevendheid is het hoofdbestanddeel van de kunst zich te handhaven, een soort tovermiddel, waardoor men iedereen voor zich inneemt. Op dezelfde wijze leidt onwellevendheid tot algemene afkeer en ergernis. Ongemanierdheid uit trots is afstotelijk; ongemanierdheid uit grofheid verachtelijk. Men dient altijd eerder te hoffelijk te zijn dan te weinig beleefd, maar men moet wel onderscheid maken, omdat wellevendheid anders ontaardt in onrecht. Ten opzichte van tegenstanders is hoffelijkheid zelfs plicht om de eigen waarde te tonen. Dit kost weinig moeite en levert veel op: wie eert, wordt geëerd. Het voordeel van goede manieren en eer is dat zij blijven – de eerste bij wie ze bezit, de tweede bij wie haar betoont.