Oorlog
Naar het front?
Ik loop niet mee
Dat weigeren mijn beentjes
Ik, oorlog voeren?
Nee.
Wel eendjes.
Toon Hermans
Wat zoeken we vaak naar vrede, voor onszelf en voor anderen, thuis en op het werk. Voor individuen en voor hele landen, zoals nu Syrië en zuid Soedan.
In de loop van de tijd is het aantal oorlogen en slachtoffers ervan afgenomen. Maar van een permanente vrede alom lijkt het maar niet te komen.
De oorzaak daarvan is dat we, als individu en als groep of land, verschillende doeleinden en belangen hebben. Dat kan op zich vruchtbaar zijn, maar het levert vanzelfsprekend conflicten op. Het komt er dus op aan dat we die belangenverschillen en conflicten vreedzaam oplossen.
Daar zijn we in onze welvarende maatschappij al aardig in geslaagd via instellingen van mediatie en rechtspraak. En vanwege onze welvaart hebben we minder urgente belangentegenstellingen. We hoeven niet meer om een homp brood of een kip te vechten. Hoe armer een individu of een volk, hoe meer onenigheid.
Maar tussen individuen kunnen emoties over belangen of inzichten hoog oplopen. Getuige het aantal ernstige conflicten en echtscheidingen. Wat belangrijk is volgens Alan de Botton in een relatie bijvoorbeeld is niet dat men dezelfde opvattingen heeft, maar dat er wil en capaciteit bestaat verschillen vreedzaam op te lossen.
Op het niveau van groepen en landen ligt het in principe niet veel anders. Egoïstische doeleinden worden nagestreefd en emoties politiek uitgebuit om zelfzuchtige doeleinden te bereken. In principe kunnen zo goed als alle problemen rationeel opgelost worden, maar herinneringen, vooroordelen en emoties staan in de weg. Zakelijke belangen bij oorlogvoering, zoals die van het militair-industriële complex in de V.S., kunnen bewapening en oorlogen bevorderen. In het verdere verleden waren de machthebbers er gewoonlijk op uit andere landen te veroveren en te plunderen. En de machtelozen sneuvelden voor het belang van de machtshebbers. En nog trouwens.
Hoewel in steeds mindere mate leggen de positieve krachten van rechtvaardigheid en liefde het nog regelmatig af tegen de negatieve krachten van macht en rijkdom. Laten we ervoor blijven werken dat de eerste uiteindelijk zullen zegevieren.
‘Opa, waarom kijkt u zo zorgelijk?’
‘Ik heb twee honden in mijn hart die aan het vechten zijn’
‘Hoe heten die honden, opa?’
“Haat en Liefde, kind’
‘En wie gaat er winnen?’
‘De hond die ik te eten ga geven’
Traditionele Soefi-vertelling
