Deugden zijn niet alleen van belang voor individuen, ze zijn dat evenzeer voor groepen, organisaties en landen. En er zijn paralellen te trekken in oorzaken van ondeugden en in deugdvorming tussen deze entiteiten. Hou van je naaste als van jezelf is een spreekwoord bij de deugd van de liefde.
In dit verband wil ik het hebben over de huidige confrontatie tussen de V.S., NATO en Europa aan de ene kant en Rusland aan de andere kant. Dit is, zacht gezegd, een vreemde situatie. Tenminste sinds de Koude Oorlog is die tegenstelling er al, met dien verstande dat Oost-Europese landen tot 1990 onder USSR gezag stonden. De NAVO was het militaristische bondgenootschap aan de Europese kant, waarbij die bijna totaal onder V.S. gezag stond. De Geallieerden, en daarbij vooral de V.S. , hebben ons bevrijd van de Hitler bezetting. Daar moeten we dankbaar voor zijn. Maar ook de USSR heeft enorme inspanningen getroost en verliezen geleden voor die bevrijding. Volgens sommige kenners heeft Rusland daarin een superieure bijdrage geleverd en zou zonder dat land Duitsland moeilijk of niet te verslaan zijn geweest.
Na de oorlog ontwikkelde zich de tegenstelling tussen Oost en West en werden achtereenvolgens de NAVO en het Warschau Pact opgericht. Niet alleen door de NAVO, maar door politiek in het algemeen en door een heel netwerk van belangen en organisaties, werd (en wordt) Europa gedomineerd door de V.S.
Bij de implosie van de USSR in 1990, beloofde de V.S dat NATO haar invloed niet oostwaarts zou uitbreiden. Het Westen hield evenwel niet haar woord en sindsdien zijn talloze Oost-Europese landen, in opeenvolgende golven, lid van de NAVO geworden. En de V.S. blijven zich, soms met minder scrupuleuze methoden, agressief opstellen voor de uitbreiding van de NAVO invloedssfeer, zoals in het geval van Oekraïne en Georgia.
Poetin heeft in 2000, om zijn land niet geïsoleerd te laten worden, publiekelijk voorgesteld, Rusland lid van de NAVO en de Europese Unie te laten worden, maar dat is hem geweigerd. Wat was er beter geweest dan deze integratie van de USSR in het westerse machtssysteem. Maar helaas waren de Amerikaanse ‘neocons’ en andere ‘warmongers’ aan onze zijde meer geïnteresseerd in de handhaving van een zondebok.
En vanwege de machten die er zijn, inclusief de internationale media, blijven we aan het lijntje van de V.S. en NAVO lopen. En niets is onnatuurlijker. We blijven ons verbinden met een agressief, minder betrouwbaar Amerikaans regime tegen onze grote buurman, Rusland. Die qua nabijheid, geschiedenis, cultuur en natuurlijke rijkdommen bij ons hoort. Maar nee we gaan liever met de Amerikanen een oorlog riskeren die op Europese bodem zou worden uitgevochten en waar wij, niet de Amerikanen, het gelag voor betalen.
En Nederland doet volop mee met dit gevaarlijke circus. We lopen gezapig aan de Amerikaanse leiband en durven of willen geen onafhankelijke stem laten horen.
Den Haag is de wereldstad voor Recht en Vrede. Wat we bijna vergeten zijn is dat dit oorspronkelijk te danken is aan Tsaar Nicolaas II van Rusland, die Nederland overtuigde de internationale Haagse Vredesconferenties op te zetten in 1899 en 2007. Bij de eerste Conferentie werd het permanente Hof van Arbitrage opgericht, wat nog steeds functioneert. In 1913 werden de sleutels van het Vredespaleis in Den Haag overhandigd waar dit permanente orgaan is gaan zetelen. Dit was een geschenk van de Amerikaanse staalmagnaat/weldoener Andrew Carnegie. In 1922 werd het Permanente Hof van Internationale Justitie van de Volkenbond daar ook gehuisvest en in 1945 verving het V.N. Internationale Hof van Justitie het Permanente Hof van de Volkenbond. Het Vredespaleis had nog meer belangrijke functies. Internationale Strafhoven voor Joegoslavië, Iran en Libanon zetelden ook in Den Haag. In 2003 volgde het Internationale Strafhof. Momenteel zijn er meer dan 350 internationale organisaties in Den Haag, vooral werkzaam op het gebied van vrede en internationaal recht. Die de stad het informele predicaat verlenen van Stad voor Recht en Vrede.
We zien hier dat er nog flink werk aan de winkel is om deugdzaamheid van landen te vergroten. Bemin je naaste als jezelf is er nog lang niet bij, zowel spreekwoordelijk als geografisch. Voor landen vaak moeilijker dan voor individuen, omdat in landen vaak machtswellustelingen boven komen drijven. De Verenigde Naties hebben de verplichting betrokken landen op hun tekortkomingen te wijzen en ze te helpen streven naar vreedzame onderlinge betrekkingen. Het zou onvergeeflijk zijn als het wel en wee van grote aantallen mensen opgeofferd zou moeten worden aan de machtswellust van superpowers en hun vazallen.
De V.N. is een hoogst deugdzaam instituut, maar de belangrijkste oprichters ervan, houden zich niet aan de loffelijke idealen en voorschriften die ze in het VN Handvest verwoord hebben. De V.N. is geboren uit het vuur en de misère van de Tweede Wereldoorlog. Laten we hopen dat er niet nog zo’n drama nodig is om de mensheid een stap verder te doen zetten op het spreekwoordelijke pad van de ‘Eeuwige Vrede” van Kant.
oorlog, onbeschrijflijk leed …