Kunnen vergeten, meer een gave dan een kunst. Juist de dingen die men het best zou kunnen vergeten, onthoudt men steeds. Het geheugen is niet alleen zo gemeen ons in de steek te laten wanneer we het nodig hebben, maar ook zo dom zich aan ons op te dringen als het ons ongelegen komt. Het is overdreven nauwgezet als het erom gaat ons verdriet te doen, maar laks als het genoegens betreft. Het geneesmiddel voor een kwaal bestaat soms uit vergeten – en wij vergeten het geneesmiddel. Men dient daarom zijn geweten goede manieren te leren, want het kan ons leven zowel in een hemel als in een hel veranderen. Een uitzondering hierop vormen de zelfgenoegzamen, die in een staat van onnozelheid van hun simpele gelukzaligheid genieten.
