Ethan Kross heeft een informatief boek geschreven, getiteld ‘Chatter’ (Het Stemmetje in je Hoofd). Dat stemmetje analyseert continu hoe we er voorstaan, reflecteert over verleden en toekomst, en vertelt ons wie we zijn. Terwijl die stem soms vriendelijk en optimistisch is, kan die ook kritisch en negatief zijn. Het kan ons beschuldigen van fouten of beslissen dat ons leven in puin ligt. Het kan negatieve gevoelens en ervaringen in stand houden en die opdiepen zonder enige constructieve oplossing.
Volgens Kross zijn er drie hoofdmanieren om dat geklets in ons hoofd af te zwakken: ons perspectief veranderen, zodat we niet in onze problemen ondergedompeld worden; met anderen contact maken om steun te krijgen en; de omgeving om ons heen veranderen.
Ons perspectief kunnen we veranderen door afstandelijk tegen onszelf te praten (je met je voornaam of jij/hij aanspreken); een vriend virtueel adviseren met hetzelfde probleem; je perspectief verruimen door het gebeuren te plaatsen naast eerder soortgelijke ervaringen; je negatieve ervaring herformuleren als een uitdaging; de reactie van je lichaam op je klets-stemmetje herinterpreteren als mogelijk een normale reactie; de ervaring als normaal zien want gedeeld door anderen; mentale tijdsverandering: je ervaring bezien vanuit een waarschijnlijke toekomst; je gezichtshoek veranderen (bijvoorbeeld kijk er naar als een vlieg op een muur); je ervaring opschrijven; het perspectief aannemen van een neutrale buitenstaander; een talisman of een bijgeloof en een ritueel volgen of ontwerpen.
Voor hulp voor en van anderen is het belangrijk dat we tegelijkertijd de emotionele en de cognitieve behoeften steunen, d.w.z. zorg en emotionele steun aan de ene kant en concreet advies hoe verder te gaan aan de andere kant. Vaak wordt het sterk gewaardeerd als er onzichtbare hulp gegeven wordt; dat tast de autonomie en zelf-effectiviteit van de ander niet aan. Respectvol, lichamelijk contact, zoals een omhelzing of hand op de schouder is ook krachtig. En als een placebo fungeren voor anderen door optimisme en positieve verwachtingen op te roepen.
Om zelf steun te ontvangen is het goed om een groepje sympathisanten te hebben die zowel je emotionele als je cognitieve behoeften kunnen vervullen. Je kunt ook zelf lichamelijk contact met anderen initiëren; het bekijken van een foto van een geliefde; een ritueel samen met anderen doen; passief gebruik van sociale media minimaliseren en die media gebruiken voor ondersteuning.
De omgeving om ons heen veranderen is volgens Kross de derde manier om ons negatieve stemmetje te kalmeren. Kross maakt daarvoor drie suggesties;
- Omgeef jezelf met natuur, op welke manier dan ook. Zelfs dat virtueel doen heeft zijn voordelen. Onderzoek bevestigt dat praktisch zonder uitzondering. Een straat met bomen levert al aanzienlijke voordelen vergeleken met puur stenen straten.
- Maak gelegenheden voor ontzagwekkende dingen, ook buiten de natuur om, zoals fraaie prestaties op het gebied van literatuur, muziek of sport. Het is een zelf-transcenderende emotie die mensen in staat stelt hun eigen behoeften en wensen te overstijgen;
- Orde op zaken. Als we onze gedachten en gevoelens niet onder controle hebben, is een manier om grip te krijgen, om controle over onze omgeving uit te oefenen, door orde in de chaos te scheppen.
Op het einde van het boek vat Kross de diverse manieren van het stemmetje tot zwijgen te brengen, samen. Dat stemmetje kan soms als onze vijand over komen maar er zijn talloze manieren dat die conversatie in een positieve richting veranderd kan worden.
